Idae
A enerxía solar termoeléctrica, utiliza lentes ou espellos e dispositivos de seguimento solar para concentrar a radiación solar incidente nunha superficie reducida. Esta concentración permite obter altas temperaturas e, en correspondencia, altas eficiencias termodinámicas de conversión en traballo. A calor que se obtén neste proceso transfírese normalmente a un fluído que, ao pasar a través dunha turbina, axustada a un xerador, produce electricidade. Entre os distintos sistemas de concentración solar desenvolvéronse tres tipos de tecnoloxías.
Centrais de Colectores Cilindro-Parabólicos Están formadas por colectores de espello en forma de canle con sección parabólica que reflicten a luz solar nun tubo situado na liña focal da canle, a cal contén o fluído de transferencia da calor. Este fluído é aquecido a uns 400 °C, con relacións de concentración solar de entre 30 a 80, sendo transferido a un fluído que alimenta unha turbina convencional que xera electricidade.
Centrais de Torre Formadas por un campo de helióstatos que concentran a luz solar nun receptor central montado no alto dunha torre que actúa como intercambiador de calor. As ordes de concentración son de 200 a 1.000, alcanzándose temperaturas superiores aos 600 °C.
Xeradores Solares Disco-Parabólicos Consisten nun reflector parabólico de forma de disco para concentrar a luz solar nun receptor situado no punto focal do disco. Leste absorbe a enerxía reflectida polos concentradores, facendo que o fluído do receptor se quente a uns 750 °C. Este úsase entón para xerar electricidade nun pequeno motor, p. ex. un motor Stirling ou unha micro turbina (Brayton) unida ao receptor.
